Johannes Kepler

Johannes Kepler naceu en Alemaña o 27 de Decembro do ano 1571, foi un gran astrónomo e matemático, coñecido sobretodo polas súas leis sobre o movemento dos planetas sobre a súa órbita aredor do sol. Foi unha persoa moi importante na revolución científica.

Nun principio Kepler considerou que o movemento dos planetas debía cumplir as leis pitagóricas da armonía, coñecida como a música ou a armonía das esferas celestes. Intentou demostrar que as distancias dos planetas ó sol viñan dadas por esferas no interior de poliedros perfectos, anidadas sucesivamente unhas no interior das outras. Na esfera interior estaba Mercurio mentras que os outros cinco planetas, Venus, Tierra, Marte, Júpiter e Saturno, estarían situados no interios dos cinco sólidos platónicos correspondentes ós cinco elementos clásicos.

Cando Kepler estivo con Tycho foille imposible acceder os datos dos movementos dos planetas porque Tycho non lle daba esa información. Cando Tycho morreu, Kepler conseguiu acceder ós datos das órbitas dos planetas que durante anos fóronse recolectando. Mediante esos datod Kepler puido ir deducindo as órbitas reales dos planetas.

As tres leis de Kepler:

• Os planetas teñen movementos elípticos aredor do Sol, estando este situado nun dos focos da elipse.


• Os planetas durante o seu recorrido pola elipse, barren áreas iguales no mesmo tempo.


• O cuadrado dos períodos dos planetas é proporcional ó cubo da distancia medio ó Sol.

A estrela de Kepler:

O 17 de Octubre de 1904 viu unha supernova na nosa propia Galaxia, a Vía Láctea á que máis tarde chamaria estrela de Kepler. Inspirado no traballo de Tycho, Kepler fixo un estudio detallado da súa aparición. A estrela puido ser observada durante 18 meses despois da súa aparición. Encóntrase a tan sólo 13000 anos luz de nós. Ningunha supernova anterior fio observada en tempos históricos dentro da nosa propia galaxia. Dado o brillo da estrela hoxe en día crése que é unha supernova de tipo 1.

Isto é todo sobre Johannes Kepler.

Actualizou:

Antía Álvarez Formigo

AS FORZAS

Bueno en esta actualización falaremos dos diferentes tipos de forzas.

Para comezar hai que dicir que dependendo do tipo de interacción que presenten os obxectos, establécense os diferentes tipos de forzas, sendo un importante obxectivo para os físicos a simplificación máxima das forzas existentes na natureza. Nese empeño lográronse clasificar en catro grandes grupos: As forzas nucleares, as forzas electromagnéticas, a forza débil e a forza gravitatoria.

1. As forzas nucleares: (interacción forte) Son as máis intensas, pero de moi corto alcance. Estas forzas son só de atracción e son as encargadas de manter unidas as partículas aue forman o núcleo atómico, de maneira que a súa itnensidade decae moi rapidamente coa distancia (menor da inversa da cuarta potencia).



2. As forzas electromagnéticas: Éstas forxas son as seguintes en intensidade, arredor de dous ordes de magnitudes inferiores. Son forzas de atracción ou de repulsión, dependendo de si as cargas eléctricas das partículas son do mesmo signo ou oposto. O seu módulo é directamente proporcional ás cargas, e inversamente proporcional ó cuadrado da distancia que as separa. éstas forzas son as responsables de manter unida a materia, átomos, moléculas.. e teóricamente de alcance infinito.
   
   (xerador de ondas electromagnéticas)



3. A forza débil: É a peor coñecida de todas elas, de recente descubrimento, pois se mostra na desintegración Beta dos núcleos radioactivos. é arredor de 12 ordes de magnitude (10 elevado a 12) menor que a interacción forte; o seu rango de operación é moi corto, cercano ós (18 elevado a -18 metros). Segúin a teoría electrodébil, que manten varios apoios experimentais, as forzas débiles e as electromagnéticas son só manifestación directas dunha misma forza denominada "electrodébil".




4. A forza gravitatoria: É a máis débil de todas, cerca de 40 ordes demagnitude (10 elevado a 40) menor que a interacción forte. Ten carácter universal, pois depende das masas dos corpos, de maneira directamente proporcional, e é inversamente proporcional ó cuadrado da distancia. O seu alcance teórico é ilimitado e tal vez os seus efectos máis sorprendentes refléxanse nas atraccións planetarias; o seu carácter e pois de atracción.

Ben, pois isto é todo

esperamos que os agradara :)

un bico!

actualizou: Antía Iglesas Iglesias ^^

Lei de Acción Reacción

Esta é unha das tres leis que descubriu Isaac Newton, estas tres leis están referidas ó movemento dos corpos. Nesta actualizacíon soamente imos falar con detalle da terceira.



A terceira lei de Newton explica as forzas de acción e reacción. Estas forzas exercense cando un corpo está en contacto cn outro corpo, estas forzas teñen o mesmo modulo e sentido, pero son opostas en dirección.


Para entendelo con maior facilidade, isto quere dicir que cando un corpo A exerce unha forza F sobre o corpo B, este tamben está a exercer forza iqual e oposta -F sobre o corpo A.


Chamase forza de acción á forza que é exercida por un primer corpo sobre outro, polo tanto denomínase forza d e reacción á que recibe a forza do primeiro corpo e reacciona con outra forza oposta.


Para que sexa mais doado imos poñer algúns exemplos:

• Cando se dispara unha arma de fogo, a forza do gas producido pola queima da pólvora, fai que a bala salga. De acordo con esta lei, a arma en si retrocede.
• 
  

O movimiento hacia adelante dun cohete ven da reacción do rápido chorro de gases quentes que saen da súa parte traseira

Isto é todo, despois destes exemplos esperamos que vos sexa máis doado de entender.

Actualizou:

Antía Álvarez Formigo